پروژه ایران : نخل طلای هفتاد و هفتمین جشنواره کن در حالی به فیلم «آنورا» رسید که سینمای آمریکا پس از یک وقفه ۱۳ ساله بار دیگر بر بام این رویداد سینمایی قرار گرفت.
به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، سینمای آمریکا آخرین بار در سال ۲۰۱۱ با فیلم «درخت زندگی» به کارگردانی «ترنس مالیک» برنده نخل طلا شده بود و حالا پس از یک فاصله ۱۳ ساله این بار فیلم «آنورا» به کارگردانی «شان بیکر» موفق به کسب این جایزه شد.
پس از آمریکا با ۱۸ جایزه نخل طلا، سینمای کشور میزبان فرانسه با ۱۱ نخل طلا، پرافتخارترین کشور در عرصه جشنواره کن طی هفت دهه اخیر است. سال گذشته فیلم «آناتومی یک سقوط» ساخته «ژوستین تریه» از فرانسه بهترین فیلم جشنواره کن نام گرفت.
جشنواره کن در ابتدا قرار بود در سال ۱۹۳۹ برگزار شود اما این رویداد سینمایی به دلیل وقوع جنگ جهانی لغو شد و اولین دوره سرانجام در ۱۹۴۶ برپا شد. شصت و سه سال بعد و در سال ۲۰۰۲ برگزار کنندگان جشنواره کن از هیات داوران بخش مسابقه خواستند تا ۷ فیلم از ۱۲ فیلم بخش مسابقه جشنواره لغو شده سال ۱۹۳۹ را تماشا و داوری کنند و آنها سرانجام فیلم آمریکایی «اتحادیه اقیانوس آرام» ساخته «سیل بی.دمیل» را شایسته دریافت جایزه اصلی جشنواره معرفی کردند.
«دلبرت مان» آمریکایی اولین کارگردانی بود که موفق به کسب جایزهی نخل طلا شد. او در سال ۱۹۵۵ برای فیلم «مارتی» نام خود را در کتاب افتخارات جشنوارهی کن جاودانه ساخت. پیش از آن از سال ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۴ جایزه اصلی جشنواره کن تحت عنوان جایزه بزرگ اعطا میشد.
در طول تاریخ ۷۷ ساله این رویداد سینمایی تنها ۹ کارگردان توانستهاند بیش از یکبار - و آن هم فقط دوبار- نخل طلا را در دست بگیرند:
«فرانسیس فورد کاپولا»؛ کارگردان آمریکایی برای فیلمهای «مکالمه» (۱۹۷۴) و «اینک آخرالزمان» (۱۹۷۹)
«بیل آگست»؛ کارگردان دانمارکی برای فیلمهای «پله فاتح» (۱۹۸۸) و «بهترین نیات» (۱۹۹۲)
«امیر کاستاریکا»؛ کارگردان صربستانی برای فیلمهای «وقتی پدر برای کسب و کار رفته بود» (۱۹۸۵) و «زیرزمین» (۱۹۹۵)
«آلف شوبرگ»؛ کارگردان سوئدی برای فیلمهای «عذاب» (۱۹۴۶) و «دوشیزه جولی» (۱۹۵۱)
«شوهی ایمامورا»؛ کارگردان ژاپنی برای فیلمهای «ترانهی غمانگیزی از نارایاما» (۱۹۸۳) و «مارماهی» (۱۹۹۵)
«برادران داردن»؛ کارگردانان بلژیکی برای فیلمهای «روزتا» (۱۹۹۹) و «بچه» (۲۰۰۵).
«کن لوچ»، کارگردان بریتانیایی برای فیلمهای «بادی که در مرغزار میوزد» (۲۰۰۶) و «من، دنیل بیلک» (۲۰۱۶)
«روبن اوستلوند» برای فیلم «مربع» (۲۰۱۷) و «مثلث غم» (۲۰۲۲)
از دیگر رکوردداران تاریخ جشنوارهی کن میتوان به «لوئیس بونوئل»، فیلمساز بزرگ اسپانیایی اشاره کرد که بیشترین حضور را در بخش رقابتی کن داشت و فیلمهایش ۹ بار نامزد نخل طلای کن بوده است. او در سال ۱۹۵۰ با فیلم «فراموششدگان» بهترین کارگردان جشنواره کن شد، در سال ۱۹۵۹ با فیلم «نازارین» جایزهی بینالمللی کن را گرفت و در سال ۱۹۶۹ با فیلم «ویردیانا» نخل طلا را تصاحب کرد.
در زیر مروری داریم بر برندگان نخل طلای جشنواره کن از سال ۱۹۵۵ تا ۲۰۲۴:
سال --------- نام فیلم ------ کارگردان ---------- کشور
۱۹۵۵-------- «مارتی» ------ دلبرت من----------- آمریکا
۱۹۵۶-------- «جهان ساکت»---- لویس مال---------- فرانسه
۱۹۵۷-------- «ترغیب دوستانه» ----------- ویلیام وایلر -------- آمریکا